ساز کلاویکورد

ساز کلاویکورد یک ساز کلاویه‌ای به شکل مستطیل است که در قرن چهاردهم اختراع شد و در اواخر قرون وسطی در دورهٔ باروک و رنسانس نواخته می‌شد. این ساز بیشتر یک ساز تمرینی بود که به‌عنوان کمکی برای آهنگ‌سازی استفاده می‌شد و برای اجراهای بزرگ صدای کافی نداشت، ساز کلاویکورد در ظاهر شباهت زیادی به سازهای پیانو و هارپسیکورد دارد اما از نظر مکانیزم داخلی کاملا متفاوت است ، به طوری که برای اجرای هر نت یک یا چند سیم خاص در نظر گرفته نشده بلکه مانند ساز گیتار با استفاده از روش فرت بندی هر سیم برای اجرای چند نت به کار گرفته میشود که منجر به کاهش تعداد سیمها و حجم کلی ساز شده است.

نام ساز کلاویکورد از کلمه لاتین «clavis» به‌معنی «کلید» و واژهٔ یونانی «chorda» به‌معنی «سیم» گرفته شده است. این ساز از قرن 16 تا 18 محبوبیت داشت و در این دوران بیشتر در مناطق آلمانی‌زبان، اسکاندیناوی و شبه‌جزیرهٔ ایبری رایج بود. در انگلستان، اولین کسی که یک کلاویکورد خرید، الیزابت یورک، ملکهٔ انگلستان و همسر هنری پنجم بود. در دههٔ 1840 ساز کلاویکورد از رونق اولیه افتاد اما مجددا و در دههٔ 1890، توسط آرنولد دولمش ساختن آن از سر گرفته شد.

ساز کلاویکورد

کاربرد امروز ساز کلاویکورد

از تقریبا بین تا  سال پیش تا به امروز ، تقریبا 400 صفحه گرامافون از کلاویکورد نوازی ضبط شده است. اخیرا در خیلی از نقاط جهان این ساز ساخته می شود، اگرچه نوازندگان ساز کلاویکورد  علاقه ‌مندان به موسیقی رنسانس و باروک هستند، ولی این ساز در سبک‌های دیگر موسیقی هم جا باز کرده است، البته فرم و ساختار ساز کلاوینت که در اصل کلاویکورد الکتریکی حساب می‌شود و اخیرا در سبک‌های تقریبا نوپا و جدیدی ماننده الکترونیکا استفاده می‌شود. برعکس کلاویکورد کلاسیک، کلاویکورد الکتریکی در برخی از کنسرت‌ها به‌عنوان سازی برای افزایش صدا استفاده می گردد.

محدوده صوتی ساز کلاویکورد

B0 | A0 | G0 | F0 | E0 | D0 | C0
B1 | A1 | G1 | F1 | E1 | D1 | C1
B2 | A2 | G2 | F2 | E2 | D2 | C2
B3 | A3 | G3 | F3 | E3 | D3 | C3
B4 | A4 | G4 | F4 | E4 | D4 | C4
B5 | A5 | G5 | F5 | E5 | D5 | C5
B6 | A6 | G6 | F6 | E6 | D6 | C6
B7 | A7 | G7 | F7 | E7 | D7 | C7
B8 | A8 | G8 | F8 | E8 | D8 | C8